E F S A N E - İ M U A L L A

"Can
Varmýþ"
Candan öte...
Can olmuþ.
Can görmüþ, geçirmiþ;
Düþe kalka..
Dönmüþ dolaþmýþ
Bakmýþ ki olmuyor.
Toplanmýþ gelmiþ yanýna.
Affýna sýðýnmýþ
Bakmadan hiç saða sola.
Bildiðin yüzün
Bilemediðin sözüne
Ýnanmýþ ve affýna kalem etmiþ.
...
Görmedim ama tahminim þu ki;
Elin gözün durmuþ, beklersin.
Þu ki; ben
Beni affetmeni beklerim.
Ancak
Tahminim görememenden yanadýr.
Yine de ben bilirim.
Sen görmesen de bilirsin.
Görmesen de ..
Elde edersin.
Ben de derim ki;
Zor da olsa.
Affýma ses et.
Yýrtýlsýn sayfalar
Adýný yazmayan tüm satýrlar,
Tek tek yesin birbirlerini
Sana gelene kadar.
Ýþte orda yeniden baþlayalým.
Seni hatýrlayýnca
Yaþamaya senin adýndan baþ koyalým.
Seni en son yazan satýrý bulalým
Ve kaybolalým.
..
Bir gün uyandým.
Saat dokuzbuçuk oldu.
Hergün olduðu gibi.
Gerçekte deðer varmýþ
O dokuzbuçukta onu öðrendim ben.
Baþka bir gün.
Dokuzbuçuk oldu.
O dokuzbuçukta önemi.
Çok sonraki dokuzbuçukda ise;
Nasibi öðrendim.
Zamanlar geçti.
Dokuzbuçuklar tek tek unutuldu.
Tam kurtuldum þu saatlerden derken.
Öðrendim ki
Hergün dokuzbuçukta bi vapur kalkarmýþ.
Hani dedim ya sana
Köprüler uzak geliyor.
O nedenden hergün benim þehrimden
Senin þehrine bir vapur kalkarmýþ.
Yolcu taþýrmýþ kýtalararasý.
Korkak yolcular; üst katta.
Alt katta; keder.
Þehirlerarasý tek yük; keder gelirmiþ þehrine.
Aslolan ise;

Her kaderin bir kederi varmýþ.
Her kederin kaderi ise yaþamaya mahkum olurmuþ.
.
Bir’ ler varmýþ, bir’ ler yok olmuþ.
Can varmýþ, candan öte.
Can olmuþ.
Can yazar yazar silermiþ.
Baþa dönermiþ.
Hiç söz dinlemezmiþ.
Dinleyemezmiþ.
Can garipmiþ.
Gözleri görmez, kulaklarý iþitmezmiþ.
Yalnýz koku bilirmiþ.
Can varmýþ.
Her daim büyürmüþ, hiç küçülmezmiþ.
Can olmuþ, can olgunmuþ.
Can’dan öte bir can varmýþ, Can’ým..
Susarmýþ.
Susarmýþ.
Affýný beklermiþ..
Ömrü uzunluðunda,
Aklý derinliðinde
Affýnýn kabulünü bekler,
Adalet’ini benimsermiþ.


Günlerden bir gün.
Can durmuþ.
Kalemi de, kaðýdý da, affý da sana emanet olmuþ.
Sosyal Medyada Paylaşın: