Münfesih

Kendi sessizliðime kanadým
Bu soru ve cevapsýzlýkta
Durulmadý göðün yaðmuru
Tanrýya yakardým
Ýsrafil’in birinci üfleyiþine


Zaman renksiz dönme dolaptý
Bindim ve düþtüm
Göðün mavi gözünden
Kesiþtim kendimle aynada
Ben hangi kapýdan geçip bulacaktým ki gerçeði
Birilerinin gözüne bahar yaðarken



Açtým bütün kapýlarý
Münfesihti varlýðým
göç mevsimiydi
Günahsýz deðildi hiçbir þey
Mahþer yerinde ellerim
Sokaklar orospu kahkahasý beslerken
Geçti eþkiyalar gecenin ýrzýna
Aforoz ettim kendimi habis urlardan
Uyumak istedim
Bir duanýn kalbinde



Bütün deðildi intiharýn anatomisi
Çarpýþtý alnýmýn ortasýnda sancýlar
Zaman vertigo bir dönüþte
Þizofrendi
Sokak altlarý
Sokak üstleri



Bazen sessizlik ölüm beslerdi
Bazen çürütürdü göðüs kafesini
Kanarken üþürdün hatýralarla



Bir rüya diledim
Aðzýmda annemin sütü
Ýncir aðacýnda güzel salýncak
Ve makaralar
Kaburga kemiðimdeki acýlarý sarýp götüren
Makaralar

Ve

Yeþil bir bahçe rengini üflerken
—Ol dedi nar tanesinin içinde kýrmýzý , tutun kendine üþüme

Yâh ….

Düþ/tüm
Bed/ duaya
Bir ayin sayýklamasýydý sadece


Musallattý manasýz gölgelerin çocuklarý
Büyürken avuçlarý
Dünya günahlarýný kustu
Küflendi toprak



Soysuz yýkýmlar baþladý amber kokulu bahçelerde
Zaman deðiþime uðrarken
Ne virgül ne de noktaydým
Tanrýlarýn çýlgýn arabalarýydý güneþi yiyenler
Ötekileþti aðaç hiç büyümeden
Ölü fýsýltýlarýna karýþtý
Semum bir rüzgâra doðru






Aysu



Tool The Grudge


Sosyal Medyada Paylaşın: