ÝSTANBUL
Sarmýþtý dörtyanýný imansýz ervah-ý habise
Ne acýlarý var. Neler anlatýr bir dile gelse
Müjde verdi Resul, fetih var dedi hadiste
Süslendi kalpler, yüklendi aþk ile yer kalmadý nefse
Nail olmak için geldi, müjdeye canlar
Topraðýný suladý uðruna akan kanlar
Ýstemedi hiçkimse seni Fatihin kadar
Direnemez imana kýlýçlar, toplar, kal’alar
Bir avuç nefer, göðsünde iman, dilde aman
Yok olacak. Farkýnda mý ki kahrolasý düþman
Ýstedi Fatih Hakktan, oldu heryer umman
Yüzdü karada gemiler, 1453’ tü zaman
Sardý bedenleri san’atýn kalktý gözden perdeler
Döküldü dudaklardan aþkýna dair naðmeler
Vermeyiz asla! Kapanýp dize gelseler
Yorulmaz þehitlerin uðruna binkez doðup ölseler
Dinle topraðý hala gelir Tekbir sesleri
Yoktur maneviyatta yeryüzünde benzeri
Saraylarý kaleleri aba-ü ecdadýn eseri
Odur ki Cennet vataný yurdumun Kevseri
Dalga dalga yayýlýr, kýtadan kýtaya ezanlar
Yanar Ramazanda kandilde semanda mahyalar
Gecene þair olur manisin okur def vuranlar
Seninle olsunda varsýn aþsýz olsun iftarlar
Cenklerinde saf tuttu Evliya ve Enbiya
Onunla eriþti Veliler gerçek manaya
Sultanahmedi Eyüpsultaný her biri ayrý rüya
Gören kalplere Kabeye penceredir Ayasofya
Sahil evleri cumbalý, Kadýköyü zahmet
Kýyý boyunca tarih akar, Eminönüde bereket
Adalarda çalýnýr çanlar, Üsküdarda Rahmet
Ne sadýk yerdir sabýrla bekler Karacaahmet
Topkapý sarayýnda kutsal emanetler, deryada Kýzkulesi
Hala giyilir Çemberlitaþta çarýðý ve fesi
Küçüksuyu, Beykozu Emirgandýr þairin sesi
Helal olsun uðruna yazýlanlarýn her bir hecesi
Bil kýymetini her daim tarihiyle yüzleþ
Baðrýndadýr yetmiþ iki millet birbiriyle kardeþ
Ýstanbul Ýstanbul o ne güzel dosttur yoktur ona eþ
Terketmezdi onu emre amade olmasaydý güneþ
Ey Sultaným. Aþikardýr yansýmýþ cemalin semaya
Sen kardeþim. Anlamazsýn. Onsuz dalma hülyaya
Gel gör doya doya ne gerek anlatmaya
Unutma! Göstermez kendini el açmazsan Mevlaya
Talat ERKEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.