BULDUM

geçenlerde birine kýzýp,

telefonunu sildim.

sadece o kadar mý?deðil elbette,

telefon ve bilgisayardaki tüm

bilgileri silmiþim.



aradan 1-2 gün geçmeden,

bende bir sýkýntý,bir piþmanlýk:

neden sildim diye..

sýkýntý üzüntüye dönüþtü.

öyleki:



5 þubat günü,(en mutlu günüm olmasýna raðmen)

bendeki durgunluðu hastalýða yorumlayýp,

ertesi günü geçmiþ olsun diye aradýlar dostlarým.

bir bakýma haklýydýlar:o’ na hasta olduðum doðruydu.

neyse...



düþünürken,bir anda:

buldum,buldum diye baðýrdým.

aradýðýmý bulmuþtum:

daha önce organ baðýþý kartýna,

onun numarasýný yazmýþtým.



bana verilen kesin talimat:

madem organ baðýþladýn,

kartý sürekli yanýnda taþýyacaksýn,dediler.

ben de o kartý kalbimin üzerine gelecek þekilde taþýmaya baþladým.



artýk,onun numarasýný aklým deðil,

kalbim ezberlemiþti.o aklýma geldikçe;

elimi kalbimýn üzerine koyunca,

kartý dolayýsýyle onu hatýrlamaya baþlýyordum.

artýk ona ulaþmak için elime kalbime koymam yeterliydi.



buldum,buldum diye baðýrmam da,

sevinçten havalara uçmamda,

herkesi sevmem de,

mutlu olmam da haksýz mýyým dostlar?










Sosyal Medyada Paylaşın: