bana hep tuhaf dediler ölümüm boyunca
kefalet ödedim sýrlarýma ve kadýnlarýma
þövalye gibi hissetmiyorum kendimi
yoksulluðu çok iyi bilirim
oysa hiç yaþamadým
özensizim giysilerime ve sevdiklerime
donum bile yýrtýktýr genelde
sabýr utanç sona eren huzur
tahammülü çok iyi bilirim
oysa yaþamaya bile tahammül edemiyorum
nasýl da abartýrým her þeyi
seni beni aþký ve kimsesizliði
güneþ birikiyor omuzlarýnda
neþe ve hüzün çalýnýyor duymayan kulaklarýmda
özgürlüðü serserilik bilirdim
oysa hep tutsak bir serseri oldum
korkuyorum seni baðlamaktan
ve nefretimin telleriyle süslemekten
arayanlar beni bulamýyor artýk
vurgun yemiþ gibiyim ayrýlacaðým
ama gitmeden önce
ilk ve son kez sarhoþ olacaðým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.