Hayallerim boþ çýktý, güç yetmedi kadere,
Çiçek özü tükendi , kuru kaldý peteðim.
Yola çýktý can parem, bilinmeyen sefere.
Umutlarým tükendi ,ziyan oldu emeðim .
Secdelere baþ koydum,arþa elim kaldýrdým.
Gül cemalin göründü,gözlerimi daldýrdým.
Beðendiðin þarkýyý, hiç durmadan çaldýrdým.
Sen bu yalan dünyada vazgeçilmez ereðim.
Yaman koydu ayrýlýk titremez mi yüreðin,
Yýkamadým duruyor, ter kokulu gömleðin,
sýnavýdýr belki de , bize zalim feleðin.
Gittiðin o yollardan tez gelmendir dileðim.
Lalelerin goncasý, açýlmadan soluyor.
Boyun büktü çiçekler yapraðý çýð doluyor.
Ýlkbaharken her mevsim,sensiz hazan oluyor.
Seher vakti geliver,gül kokulu meleðim.
Denizlerin dalgasý, alýr götürür beni,
Deli eder hasretin, bu takatsiz bedeni.
Anar seni þu gönlüm, unutur mu gideni,
Benden uzak olsan da sende esir yüreðim.
Gül peridir mahlasým, bir ismim kýr çiçeði,
Et týrnaktan ayrýlmaz, budur sözün gerçeði.
Çok bekletme ne olur, gözlerimin merceði.
Sevgi pervanesinin ortasýnda direðim.
Ülkü Ahýska 8.Þubat 2011