1986 ARALIĞIN SON CUMASI

Bir Nahit Övünç þiiri:ESAT KURT’U ANLATMAK...

sabahlar þýmarýk çocuk gibi,çýkar ya omuzlarýma
nerelerde,nelerleyken býkmadan aradýklarým
yürüyen duvar,yüz-dönmüþ pencere,dar merdivenler
birde o saksýlar,karþý balkondaki,çelimsiz saplar içlerinde
kurumuþ dallarýna bakýp kiraz aðacýnýn
göçüp-gitmiþti öbür cumalar,yaþadýklarým
son yaþadýðýmdý bu,son cumasý aralýðýn...

yaðmur yaðýyordu hýzlýdan
olmayan mutluluðu taþýmaya kalkmýþ bana esat kurt
koþarak çýkýp merdivenleri kapýmý çalmýþtý
bira þiþelerinin cývýltýlý þangýrtýlarý zembilinde
gözlerinde uçuþan kývýlcýmlarla giriverdi kapýdan...

sýrtýnda küçülmüþ siyap paltosu,biraz yüzü solgun
/-yýllar boyu bir defacýk bile
merhaba esat nasýlsýn,demedi mutluluk bana
bardaða dolan biranýn dalýp altýn sarýsýna uzun-uzun
iki mýsra okumuþtu bir þiirinde yine
sildi elinin tersiyle köpükleri býyýklarýndan

duman sokak,levent akþamlarýnda öylesine yýlgýn
tavada patates,bir kaðýt birde tükenmez kalem
acýlarýn boy attýðý tek nüfuslu dünyasýnda
yalan sevdalara kýrgýn,insanlara kýrgýn
söke’ye,günlere,yollara kýrgýn,kýrgýn üniversitelisine
bir yolcu yalnýzlýk koridorunda,aranmaz,özlenmez
uzak uzak yüreði,kinin zehrinden,cinayetlerinden hýncýn...

bir avuç tuzlu fýstýk,biraz cips,biraz hardal
3 yumurta kýrdýk sahandaki sucuk dilimlerine
kederler,hasretler,bekleyiþler içli þarkýlarda
dumaný üstünde...uçurumlarýmýza düþen yaralý kartal
sonra "yarým kalmýþ akþamüstü"þiirlerinden okudu esat
alnýnda derin çizgiler gýrtlak gýrtlaða
ne bir tek yalan,ne bir tek fesat
yetipte-artarak gerçekleri anlatmaða...

yaban giresun ikintilerinde
ekþimiþ deniz kokulu rüzgarlar göðüsleyip
en çocuksu sevdalardan,sevinçlerden yoksun yaþamýþ
fýndýk bahçelerinde kahýrlar süsleyip
kor düþürmüþ ciðerlerine,bakýþlarýnda ýslak mavi
tahtaya yapýþtýrýlmýþ japon kaðýtlarýna
çizmemiþ mahsun yüzünü onun luciana pelizzari
kendini kendi resimlemiþ kaskatý topraða,kurak
elindeki çubukla üstü budak budak...

nice yýllar ihtiyarlamýþ gencecik bedeninde
akmýþ çamurlu sular gibi özlem,sessiz ve derinden
bir ses,bir esinti beklemiþ
söke’nin kapkara gürgenlerinden...

insan yutan caddelerde zamanlar uzatýp yürümüþ
mektuplar,öyküler yazmýþ,aþk göklerce büyümüþ
aç çocuðu,tarlayý,tohumu,topraðý,taþý
hatýralar anlatmýþ daðýlan,kanayan,bitmiþ,çürümüþ
vahalar taþýmýþ seraplarý silip yaldýzsýz i mgelerle
çöl olmuþ duygularýn ateþten kumlarýna
"bir gin olsun,merhaba esat nasýlsýn dememiþ mutluluk"
bulmamýþ bir gülücük,eylül parklarýnda,kýrlarda,çiçeklerde...

Nahit ÖVÜNÇ
Aralýk’ýn son cumasý 1986-Kuzguncuk
Sosyal Medyada Paylaşın: