Sen yagmurla geldin karla gittin

Seni gördüðümde yaðmur yaðýyordu gözlerinden
Buruk bir hýçkýrýk vardý dudaklarýnda
Bir köþeye çekilmiþ aðlýyordun sessizce
Uzaktan seni izledim sessiz´ce.

Çaresizdin, umutsuzdun, yalnýzdýn
Konak’ta bir pastahaneye girdin
Saatlerce bekledin sessizce
Gece siyahý gözlerinden hâlâ yaþlar akýyordu.

Günler sonra çekinerek yanýna geldim
Neden hüzünlü olduðunu sordum
Yüzüme ters bakýp sadece dudak büktün
’Gelmiyecek o artýk beni terk etti’ dedin.

Bir an seni güldürmek istedim
Dudaðýnda küçücük bir gülümseme belirdi sadece
Günlerce seni teselli etmek istedim
Hayatý sevmeni istedim.

Farkýnda bile olmadan aþýk olmuþtuk
Hergün bekler olduk birbirimizi
Günler geçtikce görünmez bir bað oldu aramýzda
Hikâyemiz bir gemi güvertesinde böyle baþladý.

Mutluyduk, umutluyduk yarýnlarýmýzdan
Otuz sene süren bir sevdaydý bizimkisi
Þimdi saçlarýmda karlar var ve sen gittin
Bir meçhule doðru, dönülmeyecek yola.

Þimdi benim gözlerimde yaðmur saçlarýmda kar var
Yokluðun eziyor beni evimiz üzerime yýkýlýyor
Seninle tanýþtýðýmýz gemiyi her gün bekliyorum
Gittiðimiz yerlerde senin hatýranla yaþýyorum...

Besim Ocaklý
07.02.2011 - 19:36


Sosyal Medyada Paylaşın: