Suskunluğun Ağır Nöbeti

Suskunluðun aðýr nöbeti
Kaldýrýmlarda taþýnan
Bir karanfile konan özlemlerin þafaðýnda
Unuttuðum yeþil dudaklý bahar
Ne zaman baþladý yorgunluðum
Ölümbaz tutkularýn eklentisi sevdalar
Yorgun geceye oturmuþ bekliyor uykular
Hiç bitmeyecek kâbuslarýný arýtýrken rüyalar
Rüzgâra tokadýný vurur yaðmurlar
Sen hangi sahile býraktýn gönlünün ayakkabýlarýný
Bir masal kahramanýna mý kaptýrdýn gülüþlerini
Kaprislerin kaynaðýný nereden alýr yokuþlarýn
Düzlüðünde daðlarýn kuþaðýný baðlar susuþlarýn
Bir vadi dibinde anaforuna aðlayan ýrmaðým
Yetim kalmýþ silahýna göz kulak olan
Yara almýþ gençliðim
Mirasyedi hüzünlerde çýplak kalan yüreðim
Seni bekliyor durgun sularda gölgem
Bari geceye tükürsün akþamlar gidiþler yarým kalsýn
Serçeye ait kanatlarýný gökyüzünde unutmuþ
Kýrlangýç kadar ürkek bir o kadar cesur
Maðrur yalnýzlýðým
Yenilgilerle kuþanmýþ demirden kalelerim
Hücrelerinde karýncalarýn yuva yaptýðý
Tepkisiz býrakýlan öfkem
Yeniden vurdum kuþlarý sapan taþýyla
Yaþatmak için korkusuzca aþkýmý
Körebe oynuyorum yenik bulvarlarýnda sevdanýn
Sönük umudum yanardað tedirginliðiyle uyanýrken
Balyozu hazýr bekliyor inmek için baþýma ayrýlýðýn
Eli pusatta gözü pusuda tetik düþerken namlusundan
Hayata merhaba desin güneþin
Deli dalgalar döverken sahilleri denizin göðsünü kanatýr
Ay batarken sessiz ve duyarsýz
Sökün bulutlarý semadan
Gökyüzü biraz yalnýz kalsýn
Acýysa elindeki koz
Býrak ölüm kanasýn hasretin çýð olan karasýnda
Tuzu eksik kalsýn kangren olan sevda yarasýnda
Vakit geçmiþ güneþ batmýþ
Günaydýn akþam olurken not düþen kara bahtým
Rüyasý belli sonu belli vuslat hayallerim
Hoþça kal sevgilim yüreðim sana emanet
Ýyi bak gözlerime
Bu son bakýþýdýr kanayan aþkýmýn gözlerine
Bu veda elimi son kez batýrýþýdýr kalbime bal sözlerine
Bir aþký yetim býraktýk
Gidiþlere baki kalan gururlar yüzünden
Þimdi övünebilirsin kendinle
Ayrýlýðýn hayalinden korkarken gerçeðiyle tanýþtýk

25.02.2007
Hüseyin Özbay |
Sosyal Medyada Paylaşın: