yürüyorum çýlgýnca geceye inat düþtüm yollara, ýþýklar sönmüþ gölgeler kayýp dalýyorum sessizce, kuþlar uyanmadan horozlar ötmeden çýkayým diyorum bu hain sýnýrdan... yürüyorum aldýrmadan soðuk bir rüzgar yalýyor alnýmdan, toprak ýslak kararan taþlar yüreðim hopluyor yerinde çýrpýnýrken, bitmiyor bu yol geniþliyor sýnýrlar açýlmýyor adýmlarým uykusuzluk baþýma bela hiç uyuyamýyorum eski rüyalarým geliyor aklýma, kafayý bir vurunca dalar giderdim, sýnýrsýz mekanlara... bu hayaller beynimde avunuyorum onlarla çýktýðým bu yolda... gece bitti gibi varamadým hala ne yapayým güneþi hiç doðmamýþ kabullenerek gidiyorum, bu gece biterse o zaman iþte o zaman! çok hayýflanýrým sadece bu olsa neler gitmez ki hayýflarýmla birlikte... yürüyorum iþte hemde öyle yürüyorum ki yaðýz atlar dört nala kalksa savrulan tozumla boðulur kalýr yerinde, ölesiye yürüyorum kimse görmedi beni hangi gecede çýktýðýmý yollara, yol yordam bilmem ben açkýsýz kapýlardan döküp saçmadan dalarým birden... yürüyorum iþte hemde öyle yürüyorum ki anatomim de deðiþti farketmiyor kimse nasýl gittiðimi... çýkýndaki azýðým o da tükendi sermayem eridi eridi hala aþamadým bu sýnýrý doðarsa güneþ hepten biter elimdeki, yorulsamda evet yorulsamda bu gece geçmeliyim buralarý iflaz eden tacir gibi yoksa biterim bende Vallahi, þaþmayýn bana gülmeyin halime ne yapayým eritmeden elimdeki buzlarý, geçmeliyim bu dereleri yoksa periþen olurum tek sermayem, iþte bu elimdeki.....
yýl:02.03.2005 saat:00.20-00.50 Çengelköy/ist EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
TİLHABEŞLİ FİLOZOF Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.