Denizin kenarýndayým izliyorum dalgalarý sessiz ve sakin.
Þubat denizi.. Beni yanýna çekiyor hava güneþli ve sisli mutluyum, huzurlu çünkü güneþ mutlu, gök mutlu evren mutlu..
Deniz, O kadar güzel kokuyor ki tek nefeste yüreðimde adalar yaný baþýmda martýlar gökyüzünde..
Vapurlar beni çekiyor vuuuu...vuuuu... düdük ötürerek, tuvalini al gel hadi resim yapmaya der gibi el sallýyor. Sanki vapura bindim yllar öncesine gittim koþup saklandýðým oynadýðým saklanbaç...
Güneþ var, yanýnda sis güneþ beni çekiyor içimi ýsýtýyor bekliyorum gücünü sisi kovalasýn.. Beklemek çok uzun ama ya sonsuzluðu.. Beklerken düþüncelerim düþüncelerim beni çekiyor kafamda bir aðrý beynim yarýlmýþ bir türlü toplayamýyorum bir önceki, bir sonra ki derken inci kolye gibi koptular daðýlýp gittiler tutamadým.. sis kaybolmadý, güneþ battý ama daðýlýp kaybolan ben oldum...
canan demirel
Sosyal Medyada Paylaşın:
canandemirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.