Bir çocuk gördüm
Çöplük tepeliðinde!
Bir yanaðý ay...
Bir yanaðýnda güneþi
Gördüm,
Cocukluðumu unutum
Belki de utancýmdan
Bir yanaðý ay...
Vay halimize vay.
Bir çocuk gördüm
Ekmek peþinde koþan
Oynamayý unutmuþ
Acý ekmek derdinden!
Bir çocuk gördüm
Çöplükte gezinen!
Þanslý gününde olmalý ki
Bir oyuncak tanký olmuþtu
Çöplükte bulduðuyla.
Sevindiði her halinde
Belli oluyordu
Belki de ilk sahip olduðu
Tek oyuncaðýydý!
Toplamýþtý kendi iki katý
Bir yýðýntý dolu
Karton ve tenekecikler!
Dokunmak istedim gül yüzüne
Birden irkildi ve utandý,
Kýzardý...
"Utanma gül yüzlüm utanma"
utanmasý gereken
Seni bu çöplükte
Ekmek aratmana sebep olanlardýr.
Ve sýrtýnda aðýr bir yükle
Pamuk ellerinde sýkýþtýrdýðý
Oyuncak tankýyla kayboldu
Arkasýnda bakakaldýðým
Tenhamsý sokkaklarda,
Yüreðimse dayanýlmaz acýlarla sarsýldý...
Hayatýn bu gerçek acýmasýzlýðýna
Bir kez daha aðladým.
ZORGUN DEVRÝM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.