Düþüncelerinin çoðaldýðý, Umutlarýn kaybolmaya yüz tuttuðu zamandýr yalnýzlýk.
Kimi aklýna getirsen, Kime ihtiyaç duysan.. Bir sis perdesi girer araya Bir rüzgar eser.. Alýp götürür, Gözünde bir bir canlandýrdýklarýný...
Yere göðe koyamazsýn çaresizliðini Derdini anlatmak, Konuþmak istersin.. Kendinden baþka kimseleri bulamazsýn. Zoruna gider yaþamak. Oysa insansýn. Her zaman bir baþýna kalamazsýn.
Her gece sevdiklerini düþünsen.. Boþluklarda anýlarý uçuþur Görüntüleri bir gelir, bir gider.. Ýçin kararýr, Baþýna aðrýlar saplanýr Bir tuhaf olursun. Özlem býçaklarý saplanýp, çýkar Beyninin bütün hücrelerine.. Onlarca, yüzlerce, belki binlercesine... Ýçinde çýðlýklar çoðalýr kimi zaman Göðüs kafesini yýrtarcasýna... Tutuþup, yanar yüreðin kor ateþlerde. Korktuðun da olur elbet. Sessizce aðladýðýn da...
Düþüncelerinin çoðaldýðý, Umutlarýn kaybolmaya yüz tuttuðu zamandýr yalnýzlýk..
Necdet GÖKNÝL Sosyal Medyada Paylaşın:
ncdtgknl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.