ONİKİ ÇEYREK VOLTALARI

geceye sýzan ýþýk duvarlarý yýkýlýyor
üzerime
tenimde zambak kokulu yanak izin
özledim..

örtülerin serinliðine yaslýyorum soluðumu
neresinden tutsam, mavi/ sevdan
neresinden uyutsam gözlerini,
sütten keser aþifte dolunay

utancýmý baðýþla
görme
þah damarýmdan dökülenleri
kaþýmýn çatýðýnda kalýrken üç günlük ömrüm
en bet sesiyle çaðýrýyor
heyhat
bakire deðil ki artýk gülüþlerim

þimdi
sanýk sandalyesinde
iki sorgulu dudak izi
ve
ikimize uyandýðýmýz bir rüyanýn silik belleðinde
aðýr bir itiraf gibi,
-susmalýyýz-
yüzümüzün utangaç derisini asýp çarmýha
son hamlede bitirmeliyiz bu meskun hatýratý

evet sürgün gözlüm
hangi yazýlmamýþ þiir tatmin eder þimdi yüreðimi
bedenimin zikrinden
hunharca alýp götürüyorlarken hikayemizi
yasak elmamdan çaldýðýn ýsýrýkla mý
avutacaksýn bedenini

ah
neden hep bekletiyorsun
neden hep
günlerden cumartesi
neden hep rodostan eser yokluðunun
en zemherisi

bak daðlarýn etekleri de alazlý
ak düþüyor durmadan saçlarýna
en militan þiirlerini az önce gömdüm
topraða
ve
temize çektim sayfalarýný
kýblem yarým kaldý umutta
gözlerim tek kiþilik aðlýyor

þair affet beni
kefenimi yazgýsý ertelenmiþ vedalarda býraktým
sen mýhlan þimdi yalancý kalabalýðýna
ben sarýlýrým aslanlar gibi
þubatýn
kadavra yalnýzlýðýna


Çiðdem Parlayüksel
Sosyal Medyada Paylaşın: