Şair olamadım

Aþýk ve ozanla doluyken çevrem,
Bak yine ben þair olamadým dost.
Kýrk yýla ulaþtý çýraklýk devrem,
Bak yine ben þair olamadým dost.

Bazen uslu oldum,bazende azdým,
Keskin kalem ile þekiller kazdým,
A’dan z’eye inan hepsini yazdým,
Bak yine ben þair olamadým dost.

Denedim durmadan inan her þeyi,
Kýsa günde bin kez döndüm köþeyi,
Hüzünle birlikte yazdým neþeyi,
Bak yine ben þair olamadým dost.

Eðriden doðruyu eledim süzdüm,
Acýlar içinde býkmadým yüzdüm,
Kimini güldürdüm, kimini üzdüm,
Bak yine ben þair olamadým dost.

Küçük yaþta çýktým yaban illere,
Þarký gibi düþtüm dilden dillere,
Bülbül olup feryat ettim güllere,
Bak yine ben þair olamadým dost.

Remzi der ki; iþte ben bazý bazý,
Bir güzelde gördüm cilveyi nazý,
Parça parça ettim tam otuz sazý,
Bak yine ben þair olamadým dost.
Sosyal Medyada Paylaşın: