Kýþ gelince apar topar terkedilen yazlýk evlere benzer, Zora gelemeyen, yaza koþan ayaza çekmiþ yürekler, Neler barýndýrmaz ki dibinde, kýyýsýnda köþesinde, Yalanlarýn özüne kadar yerleþmiþ aðarmayan kiri, Nefretin göz yaþartan, nefes aldýrmayan tozu topraðý, Hüznün kemikleri hatta ilikleri bile çürüten küflü pasý,
Havalandýrsan oksijeni boðar, yýkasan berrak suyu kirletir, Kendi haline býraksan zarar,tutsan elinden önce seni yakar. Öyle bir yaðmur yaðmalý ki gökyüzünden kötülüðü sel almalý, Kýrýntýsý bile yeryüzünde kalmamalý, hatta kökünden kazýnmalý.
Aysel AKSÜMER Sosyal Medyada Paylaşın:
Aysel AKSÜMER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.