Seni gördüðüm zaman, Ýçime doluyor baþka bir heyecan. Yanýyor yüreðim yanýyor inan. Çýrpýnýyor yüreðim periþan periþan. Tutmak istiyorum ellerini her an, Bakmak istiyorum gözlerine durmadan. Öpmek istiyorum o güzel yüzünü sormadan. Ayýrmak istemiyorum gözlerimi gözlerinden Bir an.... Bir an.
Fakat fýrsat vermiyor, seni tutsak etmiþ insanlar. Ýþte o zaman baþlýyor içimde yangýnlar, Kopuyor içimde fýrtýnalar, Esiyor içimde bir kara sevda.
Sonra gözlerine bakýyorum , Kaçamak bakýþlarýmla, ürkek, ürkek, Bir o kadarda özlemle. Kalbinin atýþýný hissedebiliyorum o an, Biliyorum sen de tutmak istiyorsun ellerimi. Sen de bakmak istiyorsun gözlerime. Senin de yüreðin çýrpýnýyor bir kuþ gibi, Ama býrakmýyor seni tutsak etmiþ insanlar. Sonra senden bana kalan senin o gül yüzün, Bir de masum bakýþlarýn, Avutuyorum kendimi onlarla. Hoþça kal, Bir daha görüþünceye kadar. Seni seviyorum! Sen de beni seviyorsun deðil mi?
Sami ASLAN (Ýstanbul, 28.05.2003) Mevsim Gibi,Adlý þiir Kitabýndan Sosyal Medyada Paylaşın:
Sami ASLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.