Yine deniz otosundayým ben ve düþüncelerimle.. Önce düþüncelerimi sonra yüzleri gördüm. Yüzler var; bakýþlarý derin, anlamlý yüzler var; karmakarýþýk, boþ bir saksý gibi... Pýrýl pýrýl parlayan yüzleri gördüm parlaklýðýn içine saklanan kötü gözleri de.. Ve Martýlarýmý gördüm tertemiz yüreklerini , içten çýðlýklarýný onlarý kucakladým su verdim, simit verdim ekmeðimi paylaþtým, yüreðimin içindekileri... Ve Mavi gökyüzümü gördüm öyle mavi öyle parlýyor ki; Ýster insanlar aðlasýnlar, Ýster gülüp oynasýnlar Ben buradayým Ýþte ben hayatým Aç gözünü ! iþit beni! Diye haykýrýyor. Ben gördüm Ben gördüm ki; Hayat geçiyor, zaman azalýyor. Nasýl geçti? Neler yaptýk? neler gördük?
canan demirel
Sosyal Medyada Paylaşın:
canandemirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.