Canım çok yanıyor, çok..Nerelere sığayım söyleyin..

Bu bir þiir deðil,
Bu canýmdan kopan feryat..
Sýðamýyorum bu þehre, sýðamýyorum hiç bir yere
Sýðamýyorum satýlara, gönüllere..
Caným acýyor.
Söyleyin bana nerelere kaçayým duygularýmýn ölüm yolculuðunda..

Yine bir þubat ayý..Yine bir sýnav yýlý..Boðazýmda ayný acý tat..Ey tarih, nasýl bu kadar tekerrür edebiliyorsun?Yeter yeter, artýk bu sana ödeyeceðim artýk son bedel olsun..Kalbimi aldýn,
duygularýmý aldýn, gözlerimden ferimi çaldýn, gönlümün iyilikle parlayan son inci tanelerini parçaladýn.Yeter artýk, benimle geçip giden zaman yeter..Bu göðsümü kanatan son darben olsun.
Þimdi hissiz, duygusuz,acýsýzým..Neden herkes ayný,neden ben deðiþtikçe sen deðiþmiyorsun zaman?Beni özgür býrak, varsýn yalnýz olayým, içimi parçalama artýk,beni acýtma..
Býrak yalnýz olayým býrak yalnýz öleyim..Bir evlat bile býrakmayayým bu acýmasýz dünyaya.Canýmdan bir can parçalanmasýn..

3 þubat 2011..Ece Ýslamoðlu..

Ýnsanlar güvenimi öyle altüst etti ki..Þimdi daha mý güçlüyüm yoksa
daha mý batacaðým bilemiyorum..Aklým karmakarýþýk...
Sosyal Medyada Paylaşın: