_Elveda Mektubu_

Sevgilim sen olmayýnca nasýl üþüyorum bak,
Nasýl da deli esiyor rüzgar,
Nasýl da acýtýyor canýmý,
Sen olmayýnca ne kadar soðuk heryer.

Yavaþ yavaþ süzülüyorum caddede,
Gördüðüm her yüze derin derin bakýyorum,
Belki senden bir parça bulurum diye,
Ama hiç biri ne sen, ne de senin benzerin.

Ayaklarým aðýrlaþtý,yorulduðumu hissediyorum,
Yaðmur yaðýyor,ýslanýyorum.
Herkes bir yerlere kaçýþýrken ben hala,
Seni görebilme umuduyla dolanýyorum öylece.

Ama sen yoksun artýk,
Sen bu dünyada deðilsin.
Sevgimi de alarak çok uzaklara gittin,
Bende gelmek istedim ama olmadý,
Keþke sen hiç gitmeseydin.

Gözlerim artýk yanmaya baþladý,
Aðlamaktan kýzardý,yaþlar bitti artýk.
Parkýn birinde,bir aðacýn dibine çöktüm.
Gökyüzüne bakýyorum damlalar düþüyor,
Sanki sen gönderiyorsun bunlarý bana.
Aðlama artýk,zaman geçer unutursun,
Hayat devam ediyor diye...
En zor gerçek bu galiba,
Hayatýn devam ediyor olmasý.
Oysa devam eden hayat bilir mi benim acýmý?
Zaman bu derdin ilacý mý?
Yoksa hepsi yalan mý...
Galiba ben de yalaným,
Tek gerçek gözlerimi yakan yaþlarým,
Ve senden kalmýþ hatýralar.

Son gözyaþýmý bu mektupta býrakýyorum,
Ve gidiyorum bu þehirden,
Bir daha gelmemek üzere.
Nereye baksam seni hatýrlatýyor,
Artýk bu çok acý veriyor,
Benim buna cesaretim yok,
Affet n’olur,affet beni ve sevgimi...

Þimdi artýk gitme zamaný,
Seni hep seveceðim,
Elveda sevgilim...

Ece.Ýslamoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: