Ben garip bir bahçývaným, Emek veririm çiçek büyütürüm, Meyve ve sebze yetiþtiririm, Yüreðimi katarým iþime, Sularým damla damla çürümesin diye.. Birer birer kopartýrým bozulan yapraklarý, Tek tek aþýlarým fidanlarý.. Biçerim cimleri.. Papatyalar, güller, laleler, Nergisler, gelincikler, karanfillerler Balkonlardan sarkar sarmaþýklar... ve senn..
Sen ise Babil’ in asma bahçelerinde, Yetiþtirdiðim üzümlerden yaptýðým bir kadeh þarapsýn, Ne içip kýyarým sana, ne içmeye doyarým kana kana.. Ýnce belli kadeh de, loþ bir oda içerisinde seyreylerim seni, Çevremde rengarenk mumlar yanarken, Tabaðýmda ellerimle topladýðým meyve salatasý ve üzerine döktüðüm viþne reçeli..
Tozlu mahzenimde, nem kokularý arasýnda yýllandýrýrým þiþeni.. Özenle saklarým, korurum o bedenini.. Paylaþamam kimselerle, el deðmesin , dil tatmasýn diye.. Sen benim özelim..sen yýllandýkça güzelleþen katýksýz meyim.. Sosyal Medyada Paylaşın:
sonur2005 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.