BOZULMAYAN HÜKÜM
Hozan ettik o güzelim baðlarý,
Hiç ürün vermedi hasat sökümü.
Omuzlayýp, sýrtlanmýþým daðlarý,
Kaldýrýmlar taþýyamaz yükümü.
Sönmedi ateþim, dinmedi acým,
Ýlahi rahmete açým, muhtacým,
Meyve vermez oldu, hayat aðacým,
Temelden kuruttu, mihnet kökümü.
Su kahýr çeþmesi, topraðým kömür,
Emeðim, ellerin elinde sömür,
Kahýr rüzgârýyla aþýndý ömür,
Koparttý baðýmý, kýrdý ök’kümü.
Bir zamanlar kýlý, kýrka yaradým,
Ýçinin içinde, bir iç arardým,
Hazan vurdu, bulamadan sarardým,
Bir güz gülü açtý, yaprak dökümü.
Dikenler okþadý, güller cevretti,
Bu günü yarýna, zamlý devretti,
Düþmanlarým güldü, dostlar seyretti,
Girdaplar içinde dibe çöküm’ü.
Yaralý yürekten, kime ne yarar?
Varlýðým faydasýz, darlýðým zarar,
Öyle saðlam yerden çýkmýþ ki karar,
Altmýþ beþ yýl bozamadým hüküm’ü.
02.02.2002…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.