HER ŞAKAKTA BİR İNTİHARIM:

’Tüm dünyayý kucaklamak istedim kollarým yetiþmedi!..’

(Özdemir Asaf)

I

Bizler ensemizde silahlar oynaþýrken bile gücendirmedik þiirleri
çünkü yalnýzlýk zýrhýnda yeryüzünün ve hayatýn acýlarýný üstlenmiþtik...
isteseydik silahlarda çýkardý parmak izlerimiz,
kalemleri tercih edip, þiirleri bir silah gibi kuþanmasaydýk...

Daha çok gecenin kasýklarýnda býçaklanýr þiire baðýþlanmýþ ömrümüz..
þablonlarla donanmýþ, ezberci bilginler geçerdi ömrümüzden,
kollarýnda kendine sarýlmanýn yorgunluðu!

/Kimse sokulmaz kimsenin ýssýzlýðýna, kentlerde kundaklanýrken þairler
kanunlarýn, talanlarýn, zulümlerin göðsünde öksüreniz biz!../

Arkamýzý döndüðümüz puþt sevdalarda çürüse de masumiyet,
’cehennem yürekli’ bir þairin yaralý bilinci ve yetim kalmýþ þiirleriydik...
saçaklarda buz sarkýðý gibi erise de sevgiler;
aðýr sevdalarýn hamalýyýz, kargo ücreti dahil ýsmarlama hayatlarda
ve sýrtýmýzda unutulmuþ bir býçaktýr yalnýzlýk..
yalnýzlýklar ki, benzemezler birbirine...

II

Boþluðunu yonttuðunuz anýsýz unutuluþlarda, yalnýzlýða rezil oldunuz
bir baþka tadý vardýr oysa göz yaþýnýn, raký bardaklarýna akýttýðýmýz
burada yaþamlar eskimekte, kahpelerin arkasýnda pusu kurmuþ intiharlarda
kimliðini yitirmiþ, hýrpalanmýþ sorgularda geçen yaþamlar

Burada, her þey sýradan, deðersiz, basit ve olaðan
kendinden göç eden insanlar, darp edilen düþler,
ihanetin karanlýk ve ürkütücü uðultusunda..
burada kiralýk sevgilerde ticari kaygýlar..
bense, her gidenin ardýndan en dekolte hislerle þiir yazýyorum,
yýkanýp arýndýðým sularda boðulurcasýna!..

Burada terk edilmekle baþlar, kendine saklanan-
esrarkeþ kadýnlarýn intihar tutkularý...
her yaþam bir þakakta intihar eder ihanetin irkilmiþ gözlerinde.
ki,
’intihar tek çalgýlý bir orkestradýr’
siz beni unutmayýn; her aþkýn ardýndan bir intihar provasýyým..

III

Yanaþtým kýyýsýna acýlarýn, yüzümü akþamlara dayayarak
upuzun bekleyiþlerde denizine kavuþamamýþ kaygýlý ýrmaklar gibi
yitirmenin kimsesizliðine sokulup seni düþünüyorum!

Sen ki kirli akþamlarda gözaltýna alýnan bir þiir kadar dargýn
sen yüzüme iliþen yasa dýþý tebessümlerim
bense senin sarý saçlarýna bulaþmýþ kan lekeleriyim!..

/Oysa Diyarbekir surlarýnda, kendini yineleyen acýlarýn efkarýyla,
senin bestelediðin türküleri söyleyip,
Bodrum sahillerinde kendimizi yurtsuz kýlýp mülteci gezecektik
sonra da raký içip yaralarýmýzý tazeleyecektik...
ve çarçabuk telaþlanarak, kimseye sezdirmeden,
Erzurum’a gidip, Palandöken’de oturup aðlayarak-
gasp edilen çocukluðumuzu seyredecektik, ayný acýyla../

Ama acýyla!..

IV

Ve ben bilmiyorum, kaç kere daha baþkalarýna aþýk olup
kaç kere daha sýzlanarak seni özleyeceðim...
kaç kere daha baþkalarýnýn soðuk koynunda üþüyüp,
kaç kere daha yanacaðým senin ateþinle!..


(Birdal ERDOÐMUÞ/ÝKÝBÝNON)




Sosyal Medyada Paylaşın: