DİLENCİ

Dýþarýsý zifiri ve karanlýktý
Kar yaðýyordu dýþardaydým

Sokakta sadece dilenciler vardý
...Aç açýkta üstü baþý yýrtýk gideceði yeri olmayan

Dilencileri düþündüm bir de beni
Onlar bana ben onlara acýyordum

Onlar para dileniyorlardý bense senin aþkýný
Seni gördüðüm zaman elim ayaðým titriyor

Nefesim kesiliyor ateþ basýyordu
Sen yüzüme bile bakmýyordun

Bir aþk dilencisi olmuþtum
Senden aþk dileniyordum

Soðuða aldýrmadan seni takip ediyordum
Dilencilere benziyordum gidecek yerim yoktu

Ben onlara acýyordum onlarda bana
Erken yaðdý yaðmurlar kýþ erken geldi

Hüzün bastý yüreðimi bu þehri
Üþüyordum çaresiz bekleyiþlerle

Gözlerimde yaþla yaðmur birbirine karýþýyordu
Kar yaðmaya baþladý yine hava buz gibiydi

Yere mi? yüreðime mi? yaðýyordu bilmiyorum
Ama içimde bir þeylerin donduðunu hissediyorum

Gelen geçen üstüme gazete kaðýdý örtüyor
Beni alýp kaldýrýyorlar morða götürüyorlardý

Otopsi yapýp ölüm nedenini öðrenmek için
Otopsi sonucu belliydi benden baþkasý bilmiyordu

Radyolarda, gazetelerde ölüm haberleri...
Bir dilenci donarak öldü...
Gerçeði kimse öðrenemedi...

Berfin Karahan/A.P/1/30/2011/02/30

Sosyal Medyada Paylaşın: