DÜNYANIN ÇARKINA AKLIM ERMEDİ
Ufacýk hücreydim zoru baþardým
Dünyanýn çarkýna aklým ermedi
Fidanlar misali açýp yeþerdim
Dünyanýn çarkýna aklým ermedi
Serpildim sineme felek vurdukça
Bitmezmiþ çileler dünya durdukça
Çok þeyler öðrendim gezip gördükçe
Dünyanýn çarkýna aklým ermedi
Sevda harmanýnda yandým kavruldum
Ayrýlýk týrpaný biçti devrildim
Hasret týnazýnda yele savruldum
Dünyanýn çarkýna aklým ermedi
Yaþam imbiðinden aktým süzüldüm
Kader deðirmeni döndü ezildim
Menzile varmaya yola düzüldüm
Dünyanýn çarkýna aklým ermedi
Bazen yere düþtüm bazen doðruldum
Ne yolumdan saptým ne de eðrildim
Çile teknesinde uzun yoðruldum
Dünyanýn çarkýna aklým ermedi
Yýllarca huzurun peþinden koþtum
Acýlar içinde kývranýp piþtim
Yýlmaz’ým çekilmez dertlere düþtüm
Dünyanýn çarkýna aklým ermedi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikret Yılmaz Çavdar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.