Sen ey gaiplerden uzanan el
Sen ey denizler ötesindeki mehtap ortaðým
Kar fýrtýnalý yüreðimin en parlak yýldýzý!
“Nerden çýktýn sen karþýma?”
Bir hilalken gökte ayý dolunaya çevirdin
Þimdi sen varsýn diye göz kýrpar yýldýzlar
Sen varsýn diye raks eder kar taneleri
Sen varsýn diye ötüyor kuþlar , sen varsýn diye…
Sen var olmadýðýn yerde varlýðým felaket
Sen olmayýnca gündüzler güneþsiz
Sen olmayýnca bahar çiçeksiz olacak
Bundan sonra…
Ey gaiplerdeki kalp hýrsýzý!
Sen, hayal edilemezim!
“Nerden çýktýn karþýma?”
Hayal bile edemezken gözlerinde uyanmak
Belki Tanrý’dan tek dileðim..
Yok,hayýr! Sen hep ýrak kal istersen,
Ateþi sönermiþ vuslata erenlerin.
Yanmak da güzel hicranýnla, þikayetsiz.
Davetsiz, hep davetsiz gelsem kapýna
Açar mýsýn gözlerini bir bakýmlýk?
Ey bilinmezlerden gelen þah-ý melek!
Sen de bizim gibi konuþuyor musun
Yoksa sana ait olan gaiplerde uçuyor musun
Sesin nasýl acaba, aðlar mýsýn insanlar gibi?
Yer misin , içer misin ?
Senin de kalbin çarpar mý bizim gibi?
Yürür müsün delicesine aþýklar gibi
Dalgalara ve fýrtýnalara karþý?
Mecnun’u, Ferhat’ý bilir misin?
Ferhat olmak isterdim kavuþmaktan korkmasam
Sen hayal bile edilemezimsin
Hayalimdeki meleksin ya, ne olur hep öyle kal!
Gönlüm seni melek bilsin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.