VAY DELÝ GÖNLÜM
Her güzel görende onu düþlersin,
Uslanmadýn gitti vay deli gönlüm.
Bir acý bitmeden yine baþlarsýn,
Güzeller çektirir oy deli gönlüm.
Esmer görür eser deli poyrazýn,
Sanki kýþa döner baharýn yazýn,
Sarýþýn dert yükler inletir sazýn,
Sanýrsýn on beþte toy deli gönlüm.
Beni bir hoþ eder yüzde gamzeler,
Ela gözler dertlerini tazeler,
Ak gerdanlar çekip baðrým ezerler,
Bendeki feryadý duy deli gönlüm.
Asýlý kalýrým fidan boylarda,
Ne geçti eline huri soylarda,
Özün uslanmýyor kötü huylarda,
Arsýz donlarýný soy deli gönlüm.
Baðlama kendini zülfün teline,
Yetsin artýk bakma kýza geline,
Eyüp’ü gönderde gönül evine,
Aþkýn ateþinde koy deli gönlüm.
Eyüp Þahan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.