Anılarımda Zonguldak

salýncak izlerinden belliydi
aðaçlarýnýn mutluluðu
büyüdüðümüzü seyrederek
hürdüler alabildiðince.
gölgelerde annelerimizin
þen kahkalarý çýnlardý
yamaçlarýnda kýzlý erkekli
oynardýk doyabildiðince

uçurtmalar rüzgar çaðýrýrdý
maharetli elde gün boyu
hanýmelili bahçelerinde
çay içilirdi gecelerce
aþure günleri çala kaþýk
düðünler davul zurnayla þen
kordon boyunda ayaklar çýplak
ýslanýrdýk mesafelerce

saçaklarýndaki buzlarýný
inci kolye yapardý güneþ
aðlayaný güleni dinlerdi
yerin kulaklarý sessizce
komþuda piþer bizede düþer
misaliydi yakýnlýðýmýz
þehrin acýlarýnda tek yürek
duvar olurduk beraberce

Gülden Iþýk
25.01.2011
Sosyal Medyada Paylaşın: