ateþe düþtüðün kuyularýn içinde yakarýþýn sessizce ýlýk derelerde uçuþuyor ruhunun dinmeyen sancýlarý yanýk kokulu bakire girmeyecek koynuna bir daha gidiþine sunulan senfonide aðlýyor keman kýr camlarýný yüreðinin ve ses versin sonsuz ölüm
sýr saklamýyor artýk yalnýzlýða vurulan mühür koynunda her þey çýðlýk çýðlýða karanlýk bir sarhoþluða yolculuk kaçamazsýn…kaçma
damlasýn sonsuzluðun yaðmurlarý saðanak ve ýslansýn saçlarýn sýrýlsýklam
seyrek gün ýþýðýnýn perdelerden sýzmasýný beklerken unutulan bir ömür kaçýp gidiyor ellerimizden hiç aðlama
hýrkana sürdüðün iðreti bilgelikte kayboluyor öfke ve arkamýzda koyuverdiðimiz her söz yarýyor sessizliði delicesine inleyen bir gün ortasý aðýdý dökülüyor bulutlardan hiç kaçarý yok düþlerine batan kýymýklarýn
uzan yetiþebildiðince son kez yakala yýldýzlarda gizli nefretinin ikirciklenmiþ ürkekliði yakala ýþýðýný ýssýzlýðýna vurulan son noktayla
dayanaklarýný yitirmiþ bir sonbahar rüzgarýnda kýrmýzý bir yaprak savruluyor ayaklarýnýn altýnda geçiyor zaman
yaðmur krizine tutulan ufuklarda kara bulutlarýn laneti
süzül içeri usulca gir içine sonsuzluðun melodisinde çýnlýyor düþlerini çalan ruh mýrýldanýþlarýnda uçuþuyor özlemler bitkin gir en derinlere gözlerinden yakala
suskunluðun daðýlan yankýsý patlasýn kulaklarýnda ve sonsuz sessizlikte yaklaþ ...az daha