Yalnızlığın Ezgisi

I.

antik düþler besledim
hüznümün kýr çiçeði boþluðunda,
isminin yanýlsamalarýyla yeþeren.
ve hep eksikti nasýrlaþmýþ umutlarým
yalnýzlýðýn karanfil sarhoþluðunda,
yitik bir yüreðin Leyla’sýzlýk hali gibi.

yansýmasýzlýðýnýn çatlaklarýndan süzülen
bir ayna çaresizliðiydi benimkisi,
yahut kurak bir coðrafyanýn bozkýr vuslatsýzlýðý.
ki vuslat gizli öznesizliðiydi büyüyen uzaklýðýnýn,
devrik bir ömrün yamaçlarýnda gezinen.

II.

bir ceylanýn gözlerini çölleþtiren
uçurum karasý sessizlikler konar
dallarýna tüketilmiþ yapraksýzlýðýmýn.
iklimleri nadasa býrakýrcasýna,
saðanaklaþýr topraklarýmýn çatlaklarýnda
ormanlýðýný yitirmiþ bir rüzgar yanýlgýsý.
bir tetik boþluðundan düþercesine
kurutur sonra ömrümün gözelerini
belleðini yitirmiþ yalnýzlýklar ezgisi.
önce bir bir, sonra topyekün...

notalarýný unutmuþ bir ezgidir yalnýzlýk
yüreðimin varoþlarýndan düþercesine
gölgesini terk etmiþ bir gülün yapraklarýna,
tohumlarýnda girdaplaþýr özünü kurutarak.
çünkü çiçekliðini öldüren lalezardýr yalnýzlýk.

25.01.2011
Sosyal Medyada Paylaşın: