Güvendiðimiz, Aþýmýz, ekmeðimiz Umut. Bazen havada uçan bir kelebek. Bazen elimize verilen bir parça ekmek. Çok dillendirdiðimiz bir çocuktur. O. Çaresiz zamanlarýmýzda, Yüreðe serpilen bir avuç huzurdur. Dertliler harmanýnda. Her gün sularýz çabuk büyüsün diye, Ama nankördür verilen her emeðe. Beraber çýkarýz hayattaki her yolculuða. Bir bakmýþsýn o baþlar aðlayýp zýrlamaya. Yarý yolda býrakýr seni. Vefasýz bir dost gibi. Her gün beslersin. Bir minik serçe sevecenliðinde. Ama o kaçar sizden. Sýkýyý her gördüðünde. Ara bakalým umut yok. Nerde, kimde. Belki bir yerde yatýyordur miskince. Belki de sandal sefasý yapar denizde. Aslýnda o hiçbir yerde deðil. O içimizde. O bileðimizde. O yüreðimizde. O aklýmýzýn bize gösterdiði her yerde.
31.01.2011 Orhan OYANIK ÇAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanoyanik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.