-Her sabah sana doğar-

Üþüyorum, ört ayaklarýmý sensizliðin korkusunda.
Hüznüme saplanan hançerlerin monotonluðunda,
Elif elif uzasýn parmaklarýn aþkýmýn rüzgârlarýnda.
Santim santim mühürlensin adýn dudaklarýmda,
Sancýlarýný çalsýn yaðmurlarým ýþýðýnýn tahtýnda.

Yeþil yollarýn rüyasýný gördüðüm yaralý kollarýnda,
Buðday tarlasý gibi olmalý sevdam, daima canýnda.
Esti mi rüzgâr; tam esmeli, hiç bitmemeli yanýnda.
Tek bir meyve için, çalmalý tüm hayalleri adýna,
Gözlerim hep ayný gözleri görmeli yaðmur sonrasýnda.

Kurþun öperken bembeyaz sayfalarý ardý ardýna,
Parmaklarýmda kokan çiçeklerin senli sanatýnda,
Sensiz karabasanlarla savaþýrým, hayaline sýðýndýðýmda.
Hayat resmimiz solarken özleminin intiharlarýnda,
Ninnisini söylerim aþkýnýn, bahçende donakalsam da!

Kulaklarýmda týnlayan sesin, bir çocuðun mýzýkasýnda,
Saatler yaðmuru göstermek için hasret duvarýnda.
Yalnýzlýk, benim olduðum þehirlerin kibar isyanýnda.
Günübirlik dolan sokaklarýn sessiz kara parçalarýnda,
Her sabah sana doðar, olmasa da kokun yanýmda.



Sosyal Medyada Paylaşın: