SEN NEFRET DEDİN BEN İSE ÖZLEM

Tüm deðerleri karýþtýrýp, bir tohum yaptýk...
Yürek tarlamýzý sürüp, o tohumu ektik...
Gece gündüz demedik, gözyaþlarýmýzla suladýk...
Soðuk gecelerde,sardýk sarmaladýk...
Sýcak gündüzlerde, gölge olduk...
Fýrtýnalarda, ellerimizi kenetledik...
Büyüdü, büyüdü tohum, zamaný geldi çiçek...
Düþündük,bu sevgiye,bir isim gerek...
Ben dostluk dedim, sen arkadaþlýk...
Ben sevgi dedim, sen aþk...
Ben yar dedim, sen suskunluk...
Düþündük, düþündük, kavgalar ettik...
Bir isim bulamadýk...
Her geçen gün, gürleþti,dahada büyüdü çiçek,
Büyüdükçe, biz içinde kaybolduk...
Gecelere yýldýz, gündüze güneþ,uðramaz oldu artýk...
Yürekler,zifiri karanlýk...
Kökleri boðdu, sevgiyi,kalan ayrýlýk...
Aradýðýmýz ismi,sonunda bulduk...
Sen; ismine nefret dedin,
Ben ise özlem...

24.04.09
01.13
Sosyal Medyada Paylaşın: