Kalpazan bir solukla; farfara

Demirden yýðnaklarla bir atardamardýn
Þehri inleten altýnkadehler açtýðýnda. Unutma
Ýlk ilke aklýný ay sanýp acýtan saatlerde
Kalbine kalpazan bir solukla saldýrmamaktýr
Çünki zaman durup dururkende
Kendini kateden bir sus kuþudur. Geçer

Geçer bu sedefli memeleri þehvet sýzýdýran
Göktabanda. Gerçeðin yanlýþ temsili geçer
Ýnsan tutar. Tutunamaz bir dile ve onu
Aksanlý sularla sývazlar. Yetmez
Kýþlýk sarayý ayartan çarçabuk ilgilere sarýlýr
Döner sonra görünür dünyanýn eþiðinde
Dört döner. Bu sahiden bir galeyan mýdýr
Sorulur. Seyrelen uzun dilli yalýmlardan
Kývrýmlarý çatýrdayan o incecik anakaraya

Bu soru sorulunca sakil sýrlara remil çekilir
Ve kuzeyde arsýz ama ahlaklý bir akdeniz belirir
Artýk o geçkin. O saralý tümcelerle dolu
Farfaralý dili dindirmek kimin iþidir
Bilinmez. Bir uçtan bir uca uçurumlarý
Ve uçuklarý olmasa kötülüðün þeffaflýðý
Görünür bir dünya olur muydu kendinden
Aldanýp zýrh döker miydi o zarif akþamlarda

3012bin11Ýst.


Sosyal Medyada Paylaşın: