Bu gece hep seni düþündüm. Unutamadým bir türlü o mesut günü. Senin hayalinle yataðýma uzandým, Zaten yalnýzdým evde. Senin hayalinden baþka kimse yoktu. Evet...Senin hayalin vardý. O hayalin beni bazen kucaklýyordu, Ama çok sýkmýyordun beni Birazz öpüp býrakýyordun. Bir daha öyle yapma! Ýyice sýk beni,öp dudaklarýmda. Tamam mý sevgilim, Kýrma beni.
(Trabzon,Kasým 1961)
Müfit Aksakal
Sosyal Medyada Paylaşın:
velliköy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.