metro’daki kýz güzel di
yüzü hoþuma gidiyor du
düz koyu, gür saçlarýný
boynunu, bileklerini, ellerini
parmaðýnda sadece küçük yüzük
baþka yüzük asla yoktu
ne de bir bilezik, sadece yüzük.
beni en çok etkileyen þey
bir an için bile olsa
göz göze geldiðimizde
içine girebildiðim gözleriydi.
hep kendime defalarca sordum
hiç tanýmadýðým metro’daki bu kýza
günün birinde aþýk olabilirmiyim.
bilmiyorum, bilmiyorum
sadece sabah iþime gidip gördüðümdü
beni nedense kendisine çekiyordu
açýkça ifade etmeliyim ki gerçekten de
kendimi ona baðlý hissediyor gibiyim.
böylece kaderin benimle
hatta daha doðrusu, bizimle
oyun oynadý üzerine hayal kuruyorum.
devam eden günlerin birinde
o inerken elime birþey iliþtiriverdi
donmuþtum, açýk okuduðumda
seni, yeþil güzel gözlüm tanýmak istiyorum
o gün bugün sen benim aþkýmsýn..
Sami Arlan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.