aþk
yanmaktýr
yanmak
alev alev
rüzgâr savurana kadar küllerini boþluða
öldürmen kendini
hiç yokmuþ gibi
ve mecnun olman
cahilin acýyarak
arifin imrenerek baktýðý
bir garip
senden ayrý
ve senden baþka
leyla içre
leyla’da dirilip
Leyla olman
katlanýp açlýða
ve susuzluða
ve uykusuzluða
kendi çölünde
boðulmadan
rengârenk hevâ gölünde
yetinmeyip düþüyle leyla’nýn
aldanmadan sahte vahalara
koparýp gözlerini ufuklardan
büyüyüp sevdanla
dayayýp aðzýný
sabrýn bereketli memesine
büyüterek sevdaný
kuþanýp baþtan ayaða
som aþktan bir anýt olarak
dikmen kendini
kâinatýn ortasýna
ve adaman gelecek zamanlara
yüreðinde yeþeren fideyi
ferhat’ýn kaný besler
sevdan
nuh’un gemisi
kurtuluþun
tufandan
ve en büyük yok oluþtan
sakýnma kendini
hiçbir yokuþtan
týrmanýþ ki insaný
götürür zirvesine
yusuf isen eðer
aþkladýr çýkýþýn
nefsin kör kuyusundan
hýzýr çýkar karþýna
yenilginin kýyýsýndan
sahiplenme hiçbir þeyi
seni sen eden sevdaný bile
sen
aþk ile
ve aþk için varsýn
býrak
bir sarmaþýk gibi
dipten doruða seni sarsýn
her þeyinle O’nunsun
baþkasýna yasaksýn
Ýbrahim olan kulu
ateþ nasýl yaksýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.