KAHROLASI ÇENEM
çenemle vurmuþum sabýr taþlarýna,
sebep ben olmuþum çatýk kaþlarýna,
ah þu bende kahrolasý çene varya,
bu yüzden düþmüþüm ayak altlarýna...
tutamadým þu kahrolasý çenemi,
baþlýyor hayatýmýn kara dönemi,
sevdiklerimi benden tek tek kaçýrdým,
yaþýyor olmamýn kalmadý önemi...
sýmsýcacýk kalpleri ben buz kestirdim,
yaz günlerinde kýþ havasý estirdim,
ayaðýna cennet serilen anamý,
yazýkki kendi evladýndan bezdirdim...
sevdim bir kadýný yüzü sanki aydý,
düþürdüm kalbimden yýldýz gibi kaydý,
dostlar yüz çevirsede gitmez aðrýma,
sadece o kadýn yanýmda duraydý...
kusurlarýmla kabul eden olmadý,
anladýmki bir tek sevenim kalmadý,
gidiyorum ben yanlýzlarýn þehrine,
kahrolasý çenem hiç rahat durmadý...
(yazan:gökhan soruklu)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.