Güneþ doðmadan Uyanýrsak, Bil ki o gün Mutluluðumuzun Sonu olmayacak; Gün doðumunda Tutunduk el ele, Koþar adýmlarla Koyulduk kýrlara Hasreti verdik yele Güneþle baþladýk Güne... Bir kelebek kondu Tam göðsüne, Sen bana Ne anlaþýlýr Bundan dediðinde, Uzaklaþtým bir anda Kýrlarda seninle Söyleyecek daha çok, Þarkýmýz var diye! Boynu bükük gelincik Bir türlü çýkamýyordu, Týrtýlýn kurduðu aðdan! Ezmemek için Dakikada bir sýçrýyordun, Her dokunuþta Bende uçuyordum, Islak çimenlerde Kösele ayakkabýmla, Yürümekte zorlanýyordum Yeniden verdik el ele Bakýþtýk göz göze Lastik gibi çektik Birbirimizi, Ters istikamete Kaydý ayaklarým Düþtüðümde yere, Bayýldým bakýþlarýndan, Hatýrladýn mý? Senin bir öpüþünle Yeniden ayýldýðýmý!...
Yýl:08.01.2004 Saat:10.35-10.45 Kadýköy/Ýst. EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
TİLHABEŞLİ FİLOZOF Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.