Esti þu gönlümün yeli ey baðlar!
Duman duman oldu karþýki daðlar
Gözlerim yoldadýr içim kan aðlar
Þu sinemde yine dertlerim çaðlar
Dertlerim yýðýnla, azdýkça azar
Derindedir yaram, dýþa kan sýzar
Halden bilmez zalim, kabrimi kazar
Dostum kara baðlar,yüreðim aðlar
Bahar, yaz görmedim, erdiler kýþa
Döndüm þu hayatta, kör bir baykuþa
Yar elden uçunca, çýktým ben boþa
Þimdi viranedir, meskenim, aðlar!
Eller gibi de ben murad almadým
Gönül otaðýnda birgün kalmadým
Gönül baðýndan da bir gül yolmadým
Yaprak yaprak soldu, yemyeþil baðlar
Ayrýlýk yükünü sýrta yükledim
Her sabah çayýma hüzün ekledim
Yarimi yýllarca, hergün bekledim
Gelen olmadý iþte, ey yüce daðlar
Deli gönül sana kasret kalalý
Gözlerim aðlýyor gönül yaralý
Bu aþkýn çölüne daldým dalalý
Yolumu kaybettim, ey gülsüz baðlar
Yarle geçen günler gözümde tüter
Kurudu baðlarým baykuþlar öter
Sensiz garip DURAK eriyip biter
Sese sada veren yoktur ey daðlar
Durak YÝÐÝT
GönüllerinÞairi
2011...KOCAELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.