Beyaz Ölüm
Yaþamýn kýyýsýnda gezinip duruyorum
Üzerime sýçrayan üç beþ damla mutluluk.
Ve arkasýndan gelen, öfke seli dalgalar
Üzerime çullanýr geri kalan burukluk.
Arýyorum sahilde öteki benliðimi
Kumlarýn arasýnda kýyýya vurur diye
Havayý kokluyorum rüzgarý soluyarak
Teninin kokusunu bana savurur diye.
Daðlarýn eteðine ürkerek basýyorum
Kurtlar kuþlar duymasýn isyaným sana felek.
Dertlerimi aðacýn dalýna asýyorum
Ýster al kurtar beni, isterse çal dümbelek.
Önüm arkam uçurum ay doðmaz mý geceye?
Karanlýklar bari siz sýkýca sarýn beni.
Bir beyaz kartal gibi bodoslama geliyor
Doruklardan kopan çýð bana kýrmýþ dümeni.
Gel sen ey beyaz ölüm merakým bitsin artýk
Daralan yüreðime bir merhem sür inceden
Gönlümdeki yaralar usul, usul soðusun
Elveda kederlerim elveda hür geceden.
Çanakkale 29/01/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.