Dünü gömdüm derinlere, Bugünü sorun bana Yarýn kimbilir nerede, Düne ahlar çekip Yarýnlarda yaþayanlara Takýldýkça her adýmda Bugüne mersiye yazmamak Elde mi dökülüp geliyor iþte! Güne çýktýðýmda ne varsa, Selam ediyorum hepsine Onlardan biriyim bende; Hesap ediyorum kendi kendime Düðümleniyorum bugüne, Yarýnlarý kovalýyorum gözümde, Deðil mi içler acýsý Ýnsan olmak nerde kaldý peki, Onurlu haysiyetli yaþamý Kurabilir miyim bu halime; Çatýþmalarla dolu bu yüreði Dindirmiyor hiçbir görünürdeki, Sýrýlsýklam rahmet eli Islatýrsa tüm bedenimi O zaman belki o zaman, Sakinleþir bu doyumsuz bedevi; Bu günün anýsýna aldým kalemi Ýçimdeki kelimelerin hepsi, Savrulup gitti bir yaprak gibi! Kelimeler terkedince beni Ben ne söyleyebilirim ki, Bir damla suyum sizin gibi, Bazen sel olur çoþarým Çoðu zaman da aþýndýrýrým yerimi! Yýl:10.02.2006 Saat:22.00-22.15 Çengelköy/Ýst. EROL KEKEÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
TİLHABEŞLİ FİLOZOF Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.