Bindim deniz otosuna baþým cama yaslý gözlerim ise kapalý. Düþünüyorum; Denizin üstündeki bulutlarý yüzündeki gülümsemeleri. Gemileri görüyorum sularda gezinip dursam mý? Yoksa balýk olsam denizin dibini görsem mercanlara kucak açsam mý? Okuyorum; þiirler, öyküler masal mý? yoksa aný mý olsam? Hýzla giden otoda, zamanla yarýþarak Gülen insanlar var Aðlayan çoçuklar yaþlýlar , gençler hayatlar... Hýzla geçen zamanlar... Deniz otosunun pencereleri var baþýmý dayamýþým... yaðmur vuruyor camlara içimden sessiz sessiz türkü söylüyorum. Yine bulutlarý görüyorum hem de alacalý rengarenk suyun dibine vurmuþ raksediyorlar.. evet , evet en iyisi bulut ve deniz otosu olmalý.. istediðim yerlere gidebilirim dünyayý bir uctan bir uca.. yaðmuruyla, rüzgarýyla gök kuþaðýnýn tüm renkleriyle... Tüm sevdiklerimi de yanýma alarak... güzelliklerin olduðu dünyama belki de benim sihirli daðýma...
canan demirel
Sosyal Medyada Paylaşın:
canandemirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.