Ben karanlýk þehrin, Süt diþli çocuðuyum Uzarým yokluða, umutsuzluða
Karanlýktýr þehrim, varoþtur Bilinmezliklerdir sokaklarým Büyürüm boy boy, hüsran olurum, Süt diþli bir çocuðum
Ana kucaðým yoktur , Parlar karanlýkta diþlerim Ellerim ürkektir, uzatamam Karanlýktýr içim, dýþým
Karanlýk þehrin, Karanlýk bir sokaðýdýr evim Yýldýzlar parlar damýmda Ben uzatýrým elimi, toplarým Bazen vururlar yýldýzlarýmý Ama ben, Süt diþlerimle gülerim, Her gülüþüm yeniden getirir Küçük küçük yýldýzlarýmý
Vururken yýldýzlarýmý, Yok ettik zannederler Karanlýk þehrin küçük umutlarýný Oysa,bir gülüþüm bile Aydýnlatýr þehrimin Varoþ sokaklarýný
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arnazdam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.