Korkunç olaylar var, dünyada hem de çok, Bunlarda insaf da, merhamet de hiç yok. O organlar sanki babasýnýn malý, Þu organ mafyasý denen bu olmalý. Galiba yapýyor ruhsatsýz deneyler, Bakýn yaptýklarý, nasýl korkunç þeyler; Mideyi deliyor, asitle alkolle, Bu barsak bu böbrek, sanki ona köle. Zehir dolduruyor, tertemiz ciðere, Ýþkence ediyor vücuda boþ yere. Ayakla yapýyor, haram yolda yarýþ Yalan dolan ile, dil olmuþ bir karýþ. Hak sesleri nasýl, ne zaman duyacak? Paslanmýþ nasihat geçmez olmuþ kulak Yürekten yapmamýþ bir kerecik zikir, El çalmaktan berbat, kir üzerine kir. Baþý secde görmez, parasýdýr ilah, Pýrýl pýrýl kalbi, kararmýþ simsiyah. Gözler kan çanaðý, yeþil çuha izi, Beyin zara benzer, þeþ beþ görür sizi. Dudaklar uzamýþ, sanki olmuþ hortum, Edep yeri tarif dýþý utanýyorum. Emanet deðil mi, bize bu organlar? Organ mafyasýndan beter þu insanlar...
Ekrem Þama Sosyal Medyada Paylaşın:
ekremsama Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.