Sadece bedenlerimiz ayrýldý o gün.
Henüz bir tek gece buluþmuþtu.
Yeniden kavuþmanýn yeminiyle,
O uçak seni alýp uçmuþtu.
1 yýl diyeydi bu yemin.
Gözümü kapadým,hep sen vardýn.
Açtým,geldi söz verdiðin gün.
Seni o uçaktan geri alacaktým,
Fakat yoktun.
Küçücük bir özürle telafi ettin,
1-2 ay daha ekledin.
Sevinmeye baþladým,
Hazýrlýklar yapmaya,sen varmýþsýn gibi davranmaya,
Yastýklarla konuþmaya,yorganlara anlatmaya,
Mutluluktan delirmeye baþlamýþken,
O,1-2 ay da geçip gitti,
Ama gelmedin.
Kesin son bir söz verdin:
"Son bu,sadece 2 hafta"dedin.
Kalbime müjdeyi verdim:
"Bu kez gelecek!" dedim,
Hediyeler aldým,
Kendime,sana.
Hiç olmadýðým gibi fiyakalý oldum,
Mahçup olmayayým diye sana.
Evimin her köþesini takvim ve saaatlerle döþedim,
Hiçbirinden bir dakikalýðýna gözümü çekmedim.
Yengeç geldi geleceði yere,
Yelkovan haddini aþtý bile.
Sonra senden bir mektup daha:
"Bir dahaki yaza..."
Yüzünü unuttuðumdan,hayalini kuramadým bir daha,
Bu kez bir de seni özlemeye aþýk oldum...
"Yalnýz deðilim! Yanýmda yalnýzlýk var;
Onunla konuþuyor,ona dert yanýyorum,
Onunla seviþiyorum.
Yani delirdim."
Derken bir delilik daha geldi aklýma:
Ardýma býraktým herþeyi,
Yuttum denizleri,yýrttým gökleri,
Ve geldim sana:
Bavulum,anýlarým,herþeyim yanýmda,
Hediyeler de koynumdayken,
Ne yaptýn sen bana?
Göreceklerimi bilsem,
Býrakýrdým kalbimi de,öyle gelirdim buralara...
Benim koynumdakiler sana,
Sen baþkasýnýn koynunda.
"Geleceðim"dediðin günler,
Meðer o adam için ertelenmiþ...
Ben,günleri iple çekerken,
Her gün umudum olmuþtu.
Sen aldýn o ipi,doladýn boynuma.
Umudumu da koydun topuklarýmýn altýna;
Umudumu çekince,ip gerildi boynumda,
Hayatýmý öldürdün,suçsuz yere idamla!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.