Doðrusu þimdilerde bildim Ne kadar boþuna yorulmuþum Gece gündüz aðlarken Aðýr aðýr erimiþ içim dýþým.
Sonra bir gün dedim ki Ey derviþ kalk artýk yerinden Bu yer durmazken böyle Sen neden sayarsýn yerinde.
Baktým ta kabrin ötesinden Can çýktý o an can hücresinden Dolandým yer gök arasý Cennet cehennem ne varsa Hepsi bir an ötesinde.
Sordum kendime Þu dönen gökkubbeye Yerde gezen karýncaya; Nereye? Ne zamana kadar gitmeler. Sizler durmazken Beni baðlayan ne? Nedir bunca demir attýðým liman Yolculuk için uyanmak ne zaman?
Ýnan ki dostum anladým þimdi Allah’a nasýl bakarsan Rahmetiyle muamele ediyor; Yoksa bakýþýn yamuksa eðer Seni yerden yere vuruyor.
Evet içimde volkanlar püskürür Hatýrlarým o þerefli annemizi Hani demiþti ya Ey Ýbrahim Bizi kime býrakýyorsun? ibrahim: Allah’a dedi ve yürüdü.
Koca bir çöl ortasýnda Hacer Arkasýndan Ýbrahim’in dedi: Allah bize yeter.
Ýþte bu, neyiz ki biz Kadrimiz kadarýz Allah ile var olmuþ Allah ile yaþarýz.
(Ocak 2011 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.