ESKİDEN

Eskiden çiçekler vardý,
Koklamalara doyulamayan.
Þimdi yerini dikenler aldý,
Parmak ucuna koyulamayan.

Eskiden ümitler vardý,
Sevgiler sarardý yaralarý.
Þimdi elde hüzünler kaldý,
Nefretler açtý aralarý.

Eskiden bilmezdi kimse
Dile kötülük yaptýrmayý.
Alýþkanlýk oldu þimdi
Âdet edindik kalp kýrmayý.

Eskiden bütün þarkýlar
Aþký anlatýrdý bize.
Þimdi dinlediklerimiz
Küfrü iþliyor sevgimize.


Eskiden büyükler oturmadan
Yemek yenmezdi bir masada.
Þimdi tabaklar süpürülüyor
Büyükler olsa da olmasa da.

Eskiden hatýrlar sorulurdu,
Elleri öpülürdü büyüklerin.
Þimdi sorulan; para oldu
Kalmadý saygýsý küçüklerin.

Eskiden gerçek aþklar vardý,
Can verilirdi sevgiliye.
Biter oldu þimdi nice aþklar
Yerine baþkasý geldi diye.

Eskiden bütün insanlar
Saygý duyardý birbirine.
Þimdilerde kiþilerin
Saygýsý yok kendine bile.

Eskiden soðuk meyleri deðil,
Sýcak çay taþýrdý cam testiler.
Keþke geçmiþ geri gelse
Gerçek olsa tüm eskiler...

SEDA KOCATURK
Sosyal Medyada Paylaşın: