Toprak yollarda büyüdüm ben…! Acý yýllarda Çakýl taþlarý oldu oyuncaklarým çocukluðumda. Aðaç gölgelerinde dinlenerek büyüdüm Ayaðýmý hayvan gübrelerinin üzerine uzatarak. Etraftan kulaðýma gelen böcek výzýltýlarý, Birleþince gökyüzünde uçuþan kuþ sesleri ile, Adeta bir müzik sesi oluþuyordu o an. Ve o sesle dinlendirmeye çalýþýyordum yorgun bedenimdeki ruhumu,
Karþý yamaca takýlýrdý bazen gözlerim, Kýrda otlanan koyun sürüsüne, Ve baþýndaki çoban Hacý’yý düþünürdüm. Düþünürdüm o an açlýðý, Emeði,ekmeði alýn terini düþünürdüm, Ama sadece düþünürdüm,baþka þey gelmezdi elimden. Sonra da kerpiç duvarlý evime taþýnýrdým. Ýþte bu yoðunluðumdan ötürü, AÞK’I tanýyamadým ben.
Nizamettin ELMA
Sosyal Medyada Paylaşın:
nizamettinelma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.