þarkýlar sustu edebiyatçýlar taþýndý kediler kaþýndý baþýmda dumanlý sevda eskilere gitti hayalim akordion çalan bir adam vardý Ýstanbul Kadýköyde Caferaða Mahallesi Sakýz Gülü sokakta otururdu liseli gençler sinemaya giderken muhakkak onu bulurdu onlara konser verirdi Caferaða kapalý spor salonunda Fenerin basket maçlarýný muhakkak seyrederdi gençler ondan öðrendi amigoluðu Paþalý Birolun ünlü olduðu günlerdi iskeleye inerdik arkada gençlerden bir ordu eski postanenin orda dururdu tiyatrocu dostlarý vardý Adalar iskelesinde gelen geçenler onu tanýrdý gençler ellerinde bildiriler molada onu dinlerlerdi bildiri daðýtmayý unuturlardý siyasete,memleket meselelerine ciddi þeylere veda ederlerdi tabi bir süreliðine o ordan gidene kadar sonra Barýþ Manço öldü Hakka yürüdü akordioncuyu görmedim ondan sonra Sakýz adasýna gitmiþ dediler acaba orda mý yine akardion çalar mý yoksa modasý geçti mi þimdi ne zaman Moda’dan geçsem Kadýköyde aklýma Barýþ Manço ve o gelir o da ölmediyse acaba nerdedir
cengiz zorluoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cengiz Zorluoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.